Dan is het zo ver, we liggen voor anker in een baai bij het plaatsje qaqortoq. Het heeft ons even geduurd voor we het goed konden uitspreken. Hoge scrabble woordwaarde zegt CJ…. Of mochten steden niet?….
We kleden ons goed aan, 12 graden en gelukkig een mild windje. Later zal de zon erbij komen. We zijn benieuwd. De boten worden in het water gelaten en het tenderen kan beginnen voordat we het weten staan we aan wal in Groenland. Er is hier verder niet zo veel vertier in dit vissersdorpje, wat steeds meer toeristen ontvangt en daar hun verdienmodel op aanpast. Maar genoeg te zien qua natuur, ruw, koud, nat, weinig bomen en in de verte veel ijsbergen in het water te zien.
We gaan een uitkijkpunt beklimmen en zien dat de mist nog steeds niet opgetrokken is uit het dal. Hier wordt in het natte dal achter het uitkijkpunt de eerste Groenlandse geocache gevonden. We keren terug naar de haven en zien dat de locale vissers de vangst binnen hebben. De Groenlandse zalm zal verhandeld worden op de vis markt. We kopen wat souveniertjes en lopen naar de andere zijde van het dorpje er liggen hier ook nog wat caches maar die zijn wat uitdagender. Ook hier is een uitkijkpunt, die door de bewoners als het mooiste zicht wordt bestempeld. De zon breekt door en we beginnen met de klim. Al gauw zijn we op hoogte en vinden we de cache. De vesten kunnen uit want het is nu heerlijk hier in de luwte. (Lijkt me gek lezen, nadat we vernemen dat het weer aardig warm in NL is geweest) we vinden het bankje en genieten van het uitzicht en bestempelen het moment met een paar van huis meegenomen Pringels. We helpen nog wat geocachers uit de VS en UK om het juiste pad te nemen en dalen weer af. Het is ondertussen later geworden maar dat merk je niet aan het licht. De zonnestralen bevatten veel UV en hij gaat pas rond 21:30 onder. Er werd ons verzocht door kapitein Luigi om op tijd terug te zijn. We zitten in een waaier van de orkaan bij Miami en dat betekend dat we vannacht niet de oceaan op gaan tussen de ijsbergen, maar via de fjorden naar Narnotalik varen. Hij hoopt zo, dat we daar morgen op tijd van boord kunnen. Door de harde wind zouden de reddingsboten het tenderen niet veilig uit kunnen voeren. En dan zouden we deze uitstap moeten schrappen. Hij compenseert dit met de fjorden trip die ons in ieders geval, dichtbij ijsberg-velden en mogelijk walvissen gaat brengen. Niet te dichtbij hopen we, want ijsbergen en cruiseschepen zijn niet zo’n goed combinatie 🤪.
Hij heeft gelijk, de tocht is adembenemend! En ook hier zijn we ook weer bewust van hoe de verandering elders op de wereld van invloed heeft op dit gebied. Als we weer in de hut zijn, merken we dat we heerlijk moe zijn en maken het niet te laat. Morgen hopelijk naar Nanortalik.
